به نظرم آستین‌ شماری از بچه‌های هرات علیه آقای قتالی بسیار زود بالا زده شد. این آستین‌ هیچ‌گاه بر علیه کسانی‌که گمرک و یا سرمایه‌های مادی و معنوی ما را سرقت کردند، بالا‌ زده نشده بود.
به عنوان یک شهروند، حق نقد عمل‌کرد آقای قتالی در اداره امور را همچنان برای خود محفوظ می‌دانم.
چند روز پیش در صفحه رسمی فیس‌بوک یکی از ادارات دولتی که رئیس آن از هرات است با شدیدترین لحن ممکن علیه قتالی چیزی نوشته شده بود، تردیدی ندارم که اگر والی‌ای از ولایتی دیگر می‌آمد، رییس همین اداره چنین تقابلی حتا به ذهنش خطور نمی‌کرد.
اگر قتالی را به‌خاطر لحنی که در مورد کرونا استفاده کرد نقد می‌کنیم، لطفا نیم‌نگاهی هم به خودمان داشته باشیم. با صراحت می‌خواهم بگویم، مردم کابل از من هراتی می‌پرسند که کجا شد آن فرهنگ غنی و تمدن نام‌دار هرات؟ کجایند هراتی‌هایی که نماد فرهنگ و مدنیت منطقه بودند اما حالا حتا نمی‌خواهند باور کنند که یک ایپدیمی‌ جهانی ممکن است هرات و یا همه‌جای افغانستان را در بگیرد. ما باید بپذیریم که عمل‌کرد خودمان نیز قابل نقد بوده است.
خلاصه، من شخصاََ با نفس انتخاب یک هراتی به عنوان والی در این ولایت هیچ‌گاه خوش‌بین نبوده‌ام، شاید اگر به‌جای آقای قتالی می‌بودم، هرگز این سمت را نمی‌پذیرفتم. دلیلش تجربه‌های قبلی‌ای است که هر کدام‌مان از کار هراتی‌ها در هرات داریم.
حالا اتفاقی است که اُفتاده است. من با قتالی از نزدیک کار کرده‌ام، با همه‌ی نقدی که بر عمل‌کرد او دارم، دستکم می‌توانم تضمین کنم که اگر ۱۰ سال هم والی‌تان باشد، یک افغانی پول شما را به جیب نمی‌زند و در شرایطی که هرات گاو شیری برای بسیاری‌ها شده بود، غنمیت است.
با وصف همه‌ی نارضایتی‌های موجود، باید برای کسی که به‌تازه‌گی مدیریت یک جریان اداری را بر عهده می‌گیرد وقت بدهیم. این حق نیز برای همه‌ی‌مان محفوظ است که اگر عمل‌کردش برخلاف ارزش‌های مشترک‌مان بود، باهم صدای خود را بلند کنیم.

وحید پیمان

2020-04-28سیاست