پرداختن متفاوت به رمان موضوعی است که حالا نویسنده‌گان افغانستانی نیز کم‌کم در حال تجربه کردن‌اند که نمونه‌اش را می‌توان در کتاب «وطن‌های آدم» نوشته نقیب آروین نیز دید. او با شکستن روایت خطی و زمان در قصه نیز شیوه مدرن قصه‌گویی را برای رمانش برگزیده و در این قالب، ما پیش از آن‌که با اتفاق‌های افتاده در یک خط داستانی روبه‌رو باشیم، با مجموعه‌ای قصه‌های گوناگون پراکنده روبه‌رو هستیم که آن را خودمان باید در هر جای این قالب که بخواهیم بچینیم. چیزی شبیه چیدن تکه‌های یک پازل.

می‌دانم موضوع رابطه مؤلف و مخاطب برمی‌گردد به نوع نگرش و پذیرش مخاطب و برخورد او با اثر، یا حداقل می‌توانیم بگوییم وقتی اثری به وجود می‌آید کار مؤلف تمام است و کار مخاطب آغاز می‌شود و هم این مخاطب و ذهن مخاطب است که چگونه با یک اثر برخورد می‌کند.

لطفا کانال یوتیوب چهارسو را سبسکرایب کنید تا به جالب‌ترین ویدئوهای آموزشی دسترسی داشته باشید.

عمده محتوای این کتاب، قصه‌ی خالد، قصه‌ی حشمت و حیدر دیوانه، قصه‌ی احمدظاهر و قصه جنگ است؛ قصه‌ی «زمان به افق جنگ» است، قصه‌ی نشانه‌های مرتبط با جنگ است. به خصوص جنگ که انگار وطن‌های آدم‌های این وطن شده. جایی که شوروی است، سلاح است و تابوت است. جایی که سیزده تابوت پوشیده با تکه‌های سرخ در صحن شفاخانه گذاشته شده. یا مثلاً این تکه «عکس مثل رفیق است که اگر کسی به یادش آمد، بعد سی سال و سی صبا احوالش را می‌گیرد. بعد می‌شنود که احتمالاً سرنوشت او را جنگ تعیین کرده است؛… بعد از تعیین سرنوشت رفیق از سوی جنگ، نه اصلاً چرا این‌قدر جنگ می‌گوییم؟» یا «تنها پس از جنگ مشخص می‌شود که چه چیزهایی از بین رفته‌اند.» یا «هیچ‌چیز جز خود جنگ مکمل نمی‌ماند. جنگ همه‌چیز را بی‌همه‌چیز می‌کند…»
اسم کتاب: وطن‌های آدم

نوع فایل: PDF

حجم فایل: ۱ مگابایت

تعداد صفحات: ۱۱۰ صفحه

کتاب را دانلود کنید