دوستی در فیسبوک پرسیده بود که «روستای بخور نخور» کجاست؟ با توجه به جذابیت این سوال، خواستم تا همهگانیتر پاسخ بدهم. «بخور – نخور» شمهای اس از دریای بیکران رنجهای چهار دهه اخیر در افغانستان است، روایت زجر و شکنجه روحی، جسمی و اقتصادی مردم، روایتی از جنگ و نابسامانی، روایتی از زورگویی و بیقانونی و روایتی از سرنوشت مردمی که داستانهای زندهگیشان را هیچ اُسکاری، درک نخواهد کرد.
وقتی از سمت هرات به مقصد شهر قلعهنو مرکز ولایت بادغیس حرکت کنید، پس از گذر از منطقه مسجد چوبی، درست در زیر بند دشوارگذر سبزک – هنوز بقایای یک هوتل مخروبه را میبینید. هوتلی که روزگاری به هوتل بخور – نخور مشهور بود. صاحب این هوتل یکی از فرماندههای جهادی منطقه مسجد چوبی ولسوالی کرخ ولایت هرات بود که حالا به کار تجاری در هرات مصروف است.
لطفا کانال یوتیوب چهارسو را سبسکرایب کنید تا به جالبترین ویدئوهای آموزشی دسترسی داشته باشید.
در سالهای پیش، بهویژه در فصل زمستان گذر از سبزک گاهی، سه – تا شش روز هم به طول میانجامید. موترهای زیادی، حین بارندهگی جرئت عبور از این مسیر را نداشتند و شبها را با مسافر یا بیمسافر در هوتلی که بعدها به «بخور – نخور» مشهور شد میگذراندند. صاحب این هوتل را من از نزدیک میشناسم و هنوز هم زنده است و در هرات زندهگی میکند اما به دلیل تغییراتی که در عملکردش آمده، ترجیح میدهم از معرفی او عجالتا بپرهیزم مگر با اجازه خودش …
در فصل های دیگر سال از جمله بهار،تابستان و پاییز اما هیچ مجبوریتی برای گذراندن شب در منطقه سبزک نبود و این موضوع منجر به کاهش عواید این هوتل میگردید، صاحب هوتل در نهایت تصمیم دیگری گرفت تا از بیرونقی هوتلش جلوگیری کند.
مدتی پس از افتتاح، طبق قوانین هوتل بخور – نخور، هر موتری که از این مسیر عبور میکرد میبایست راکبین آن در این هوتل، توقف و نان میخوردند. اگر احیانا راننده و مسافرین آن به هر دلیلی از جمله بیماری و یاعدم گرسنهگی میلی به خوردن نان این هوتل نداشتند، باید پول آن را پرداخت میکردند.
در صورت سرپیچی، جزای سختی در انتظار مسافرین مسیر هرات – قلعهنو بود.
این هوتل پس از سقوط رژیم به رهبری داکتر نجیبالله از بین رفت و هماکنون بقایای آن موجود است.
