فارسی و جنوب آسیا
در این اینجا ( لاهور) نماینده گانی از هشت کشور آسیای جنوبی شرکت دارند که عبارتند از افغانستان ، پاکستان ، بوتان ، نپال ، مالدیو ، سریلانکا ، بنگلادیش و هندوستان که در مجموع هشت کشور آسیای جنوبی را تشکیل می دهند.
یکی از مواردی که مرا متعجب ساخت این بود که در گفتار تقریبا همه ی این کشور ها لغات فارسی موج می زند ، برای اولین بار روزی یکی از دوستانم از صندلی به پایین افتاد ، دختری اهل نپال به دوست نپالی اش گفت :” بیچاره ” من از او دوباره خواستم که تکرار کند! گفت :” بیچاره ” از او پرسیدم تو با کدام زبان صحبت کردی ؟ گفت :” نپالی ” گفتم واژه بیچاره چی معنی می دهد؟ گفت :” ما به کسی که مظلوم واقع شود ، از جایی بیفتند و خلاصه اگر فقیر باشد و غیره … برایش می گوییم بیچاره !
من به فکر رفته بودم که نپال کجا و افغانستان و ایران و فارسی کجا ؟ خیلی دلم می خواست بدانم آیا تنها واژه ی بیچاره در این زبان موجود است ؟ به همین خاطر یک روز برای یک ساعت با یکدیگر یکجا نشستیم و من از او خواستم که اشیای که در پیرامونش هست و برخی دیگر را به زبان نپالی بگوید آن وقت متوجه شدم درصد بالای از کلمات زبان آنان را جملات فارسی تشکیل می دهد. از هر 10 چیزی که نام می برد سه تا چهار آن فارسی بود.
و اما زبان اردو زبان رسمی کشور پاکستان بدون شک فارسی است و با اندکی تغییر ، زبانی که مطمئنأ شصت درصد و یا شاید هم بیشتر آن فارسی است . مثلا آنها می گویند “خوش آمدید” و برای هر چیز خوب ” زبر دست ” و ” خوبصورت ” می گویند ، در یکی از محلات لاهور تابلو تبلیغاتی را دیدم و متاسفانه همان لحظه کمره ام همراه من نبود تا از آن عکس بگیرم از این تابلوی تبلیغاتی می توان فهمید که زبان اردو تا چه اندازه تحت تاثیر زبان فارسی است .در بخشی از آن یادم است که نوشته بود ” اشیای خوبصورت برای فروخت ” و دیگر جملاتی که دیده می شد نیز تغیریبا 95 درصدشان فارسی بودند.
محمدعلی جناح” سرودی برای پاکستان سرود اما بعد از مدتی تصمیم گرفته شد که سرودی بر پایه مضامین مذهبی برای پاکستان بسرایند و این سرود جدید را به گونه‌ای سرودند که اکثر واژگان آن برگرفته از زبان فارسی بود و حتی از نظر دستوری نیز از دستور زبان فارسی پیروی می‌کند و تنها واژه غیرفارسی در آن واژه هندی “کا” است.
این سروده اثر شاعر پاکستانی ابوالاثر حفیظ جالندهری است.
در زبان هندی زبان رسمی کشور هند با وجودی که نوشتارشان هیچ شباهتی با نوشتار فارسی ندارد اما بسیاری از کلماتی که روزمره از آن استفاده می کنند.
فارسی است. ولی کلمات و جملات انگلیسی نیز در این زبان جایگاه خاصی دارند در زبان هندی شاید کمتر از پاکستان جملات و کلمات فارسی موجود باشد ، اما باز هم زبان آن سخت تحت تاثیر فارسی است و اگر قرار باشد که محاسبه دقیقی صورت بگیرد مطمئنا بالای 30 تا 40 درصد زبان شان را کلمات فارسی تشکیل می دهند.
به همین ترتیب در زبان های مالدیو ، بوتان ، سریلانکا و بخصوص “بنگلادیش” نیز جملات فارسی زیادی دیده می شوند و این به این معنی است که فارسی زبانی بزرگ دارای تاریخ بزرگ است و هویتی تاریخی و جهان شمول دارد که در کشور ما متاسفانه قدرش را هنوز به اندازه ای که باید بدانند نمی دانند.اما بحثی مرا سخت نگران ساخت این بود که همه این کشور ها با وجودی که بیشتر از گفتارهای روزانه شان فارسی است ، جالب است که بدانید آنها نمی دانند این جملات فارسی است.
در زیر به ترتیب بزرگ ترین تا کوچک ترین کشور های آسیا جنوبی آمده اند.
1 – جمهوری هند
2 – جمهوری اسامی پاکستان
3 جمهوری اسلامی افغانستان
4 – بنگلادیش
5 – نپال
6 – بوتان
7 – سریلانکا
8 – مالدیو
