چرا دولت‌ها سانسور می‌کنند؟

هر دولتی که با وجود تکنولوژی‌های جدید محدودیت‌هایی را بر روی دسترسی مردم به اطلاعات قرار می‌دهد، سانسور را به عنوان وسیله‌ای قدرتمند برای کنترل اطلاعات و تاثیر آنها روی مردم بکار می‌برد. اما سؤال اینجاست که چرا دولت‌ها این کار را می‌کنند؟

الیزابت بلانکیوت، محقق در موسسه مطالعات دولتی و دولتمردان سانفرانسیسکو در تحقیقاتی که در ۲۰۱۴ انجام داده است، می‌گوید: “دولت‌ها سانسور را برای سه دلیل اصلی انجام می‌دهند: کنترل اطلاعات، کنترل دسترسی به اطلاعات، و قدرت سیاسی.”

بر اساس مطالعات الیزابت بلانکیوت، دولت‌ها از سانسور برای کنترل جریان اطلاعات بین مردم استفاده می‌کنند. این کنترل می‌تواند به منظور مقابله با تهدیدات امنیتی خاص، حفظ امنیت ملی، یا حفظ نظم عمومی انجام شود. افشای اطلاعات حساس ممکن است از نظر دولت‌ها به منزله یک تهدید امنیتی شناخته شود.

همچنین، دولت‌ها از سانسور برای کنترل دسترسی مردم به اطلاعات استفاده می‌کنند. این کنترل می‌تواند به منظور حفظ سلامت عمومی، حفاظت از حقوق و رفاه مردم، یا جلوگیری از تحریف و تقلب اطلاعاتی انجام شود. در بسیاری از موارد، دولت‌ها ادعا می‌کنند که سانسور برای حمایت از عموم مردم ضروری است.

این در حالی است که دولت‌ها از سانسور به عنوان یک ابزار قدرت سیاسی استفاده می‌کنند. این قدرت می‌تواند به منظور سرکوب مخالفین سیاسی، جلوگیری از انتشار اطلاعات منفی درباره خود، یا کنترل فضای عمومی از طریق پرهیز از منتقدان استفاده شود. سانسور عموماً می‌تواند شکلی از تبعیض یا تبعیض سیاسی باشد، که در آن دولت‌ها اطلاعاتی را که به آنها منفعت می‌رساند منتشر می‌کنند و اطلاعاتی که باعث آسیب به آنها می‌شود را مخفی کرده یا حذف می‌کنند.

با وجود این، نه همیشه سانسور را می‌توان به عنوان یک اقدام سلبی درک کرد. تمام ما از سانسور در یک شکل یا شکلی باخبر هستیم، برخی از آنها شاید حتی ضروری باشد. برای مثال، حفظ خصوصیات فردی و حق منع انتشار اطلاعات شخصی، راهنمایی‌های مربوط به امنیت ملی و محدودیت‌های قانونی که برخی از اطلاعات را از مردم محروم می‌کند، همگی مواردی هستند که اغلب به عنوان فرم‌های معقول و مقبول سانسور شناخته می‌شوند.

در نهایت، این بحث فقط می‌تواند ما را به فکر کند که سانسور، چه به شکل عمومی و چه به شکل خصوصی، چگونه می‌تواند جامعه ما را شکل دهد و تأثیر بگذارد. این امکان دارد که سانسور همچنان به عنوان یک ابزار قدرت و کنترل درک شود، یا ممکن است که به عنوان یک وسیله برای حفظ رفاه عمومی و حفاظت از حقوق مردم شناخته شود. در هر صورت، می‌توانیم فرض کنیم که سانسور همیشه به عنوان یک چالش دائمی در جامعه مدرن ما باقی خواهد ماند.