در افغانستان چگونه می‌توان بر کووید-۱۹ فایق آمد
“طرح قرنطین اجباری ۲۱ روزه”
وحید پیمان
ممکن است اندکی این یادداشت من طولانی باشد اما مطالعه آن به مسوولان حکومتی و کسانی اراده عبور از بحران کرونا در افغانستان را دارند، توصیه می‌شود.
همه‌‌ی‌مان می‌دانیم قیودها در افغانستان، پراکنده‌اند و اطمینان داریم که چنین پراکنده‌گی‌ای تنها به کاهش نسبی موارد ابتلا به کووید-۱۹ کمک می‌کند، نه کاهش گسترده و یا مهار آن.
مثلا کنر قرنطین می‌شود، لوگر نه – کابل قرنطین می‌شود، پروان نه و یا در هرات قیود وضع می‌شود اما رفت‌وآمد از هرات به فراه جریان دارد.
در چنین وضعیتی فردا اگر شاهد کاهش موارد این بیماری در هرات و کابل باشیم، شاهد افزایش آن در ننگرهار و بادغیس خواهیم بود و ممکن است ماه‌ها و حتا شاید تا زمان کشف واکسن، گرفتار چنین وضعیتی باشیم. اقتصاد ورشکسته‌ی‌مان، کمر شکن خواهد شد و خلاصه با از دست دادن خیلی چیزها، هرگز به شرایط ایده‌آل نرسیم. فقر بیشتر از هر زمان دیگری شود و بر امنیت کشور نیز تاثیر بگذارد. در کشور فقر زده‌ای مانند افغانستان دوام قرنطین و مسدود ماندن محلات کسب‌وکار، بالاتر از یک‌ماه دشوار و یا شاید هم نا ممکن باشد.
پس راه حل چیست؟
کشورهایی مانند هند، عربستان، کوریای جنوبی، سنگاپور، تایوان و برخی از کشورهای اروپایی از شیوه قرنطین عمومی ۲۱ روزه استفاده کردند. یعنی همه کشور را طی ۲۱ روز قرنطین ساختند و پس از کاهش و در مواردی با به صفر رساندن موارد ابتلا، سپس مردم را به ایجاد فاصله اجتماعی دعوت کردند و شیوه نوین زنده‌گی در عصر کرونا را به مردم آموزش دادند.
حکومت باید از بی‌برنامه‌گی خارج شود، در ابتدا به مدت یک هفته کارشیوه‌های کمک‌رسانی به مردم گرسنه را باید تنظیم سازد و سپس به قرنطین سرتاسری ۲۱ روزه تصمیم بگیرد.
چرا قرنطین ۲۱ روزه؟
۱. دوره ابتلا تا از بین رفتن ویروس توسط کارشناسان طبی، ۲۱ روز عنوان شده است.
۲. تنها راه‌کاری است که احتمال کاهش ابتلا به زیر ۱۰ درصد و یا صفر را بالا می‌برد.
۳. این راه‌کار توسط چین و کوریای جنوبی عملی شده و نتیجه عالی درپی داشته است
۴. شماری از کشورهای دیگر از جمله عربستان سعودی، هند، جاپان، تایوان، سنگاپور و شماری از کشورهای اروپایی نیز از این دو کشور الگو برداری کردند.
۵. از قرنطین و قیود پراکنده‌ای که ممکن است ماه‌ها به طول بینجامد، جلوگیری می‌کند.
۶. ارزان‌ترین راه‌کار ممکن برای حکومت در مبارزه با کرونا ویروس است.
۷. مردم به اهمیت موضوع قرنطین در سرتاسر کشور پی می‌برند.
۸. از تشویش اذهان عمومی که فکر می‌کنند پروسه قرنطین ممکن است ماه‌ها به طول انجامد، کم می‌سازد.
۹. بی‌برنامه‌گی در سطح حکومت و جامعه را به حداقل کاهش می‌دهد.
۱۰. نگرانی‌های امنیتی را کمتر می‌سازد.
۱۱. پروسه امداد رسانی را حتی‌الامکان محدود به ۲۱ روز می‌سازد و این پروسه را مسنجم‌تر و سریع‌تر می‌سازد.
۱۲. کار تیمی اداره‌های حکومتی را منسجم می‌سازد.
۱۳. نگرانی‌های امنیتی ناشی از گرسنه‌گی و فقر را کاهش می‌دهد. چون دوره قرنطین مشخص است.
۱۴. روحیه همدلی میان مردم و یاری رساندن در میان جامعه را افزایش می‌دهد
۱۵. باورمندی مردم به تصامیم قاطعانه دولتی و همچنان توجه دولت به وضعیت صحی مردم را برجسته می‌سازد.
۱۶. از هرج و مرج، ترس و دلهره جلوگیری می‌کند.
* همچنان حکومت افغانستان باید در این دوره تقاضای آتش‌بس ۲۱ روزه را از طالبان کند تا در این مدت، تمام توان و تمرکزش به امداد رسانی معطوف شود.
*طالبان باید این وضعیت را درک و آتش‌بس ۲۱ روزه را قبول کنند. اگر این طرح را نپذیرند زیر فشار افکار عمومی قرار خواهند گرفت.
* چهار کمیته در سطح وزرای حکومت تنظیم شود.
– کمیته فرماندهی با ریاست رئیس‌جمهور و عضویت وزارت‌های کلیدی
– کمیته امنیتی با ریاست رئیس شورای امنیت و عضویت نهادهای امنیتی و وزرات‌های تاثیرگذار در حوزه امنیت
– کمیته امداد رسانی با ریاست رییس اداره ضد حوادث
– کمیته و عضویت وزارت‌هایی که در این حوزه می‌توانند کار کنند.
– کمیته صحت: با ریاست وزیر صحت عامه افغانستان و نهادهای مرتبط
