مدتی است که از خود میپرسم که آرامگاه استاد کمال الدین بهزاد معروفترین و خبرهترین استاد منیاتوری و نقاشی جهان و خالق مکتب هرات کجاست؟
سری به گوگل زدم، صدها سایت و روزنامه آرامگاه او را در باغ موسوم به دو کمال در شهر تبریز ایران خواندهاند، اما برخی اسناد نشان می دهد که آرامگاه وی در کوه مختار هرات است و سنگ قبر او برای آنکه دزدیده نشود، برداشته شده و در قلعه اختیارالدین نگهداری می شود.
متاسفانه جاییکه روی سنگ قبر او کلمه “بهزاد” نوشته شده است را شکستهاند، اما خوشبختانه آقای ایام الدین اجمل آمر پیشین ابدات تاریخی هرات از سنگ سالم، آنگونه که من شنیدهام عکس دارند.
شکوتردیدها تنها به مقبره بهزاد خلاصه نشده است، در هیچیک از آثار منتسب به بهزاد امضایی مطمئن از او وجود ندارد، ازاینرو تشخیص و تمییزِ دیگر آثار واقعی بهزاد با توجه به سبک اثر انجام میشود. از میان آثار بسیاری که به بهزاد نسبت دادهاند، بهباور عموم کارشناسان تنها سی و دو نگاره اثر واقعی بهزاد هستند که البته تنها نشاندهندهٔ ده سال از دوران طولانی فعالیت هنری بهزاد است. در طول سدهٔ دهم هجری، مجموعهداران مشتاق بودند که نقاشیهای بهزاد را در مرقعها یا مجموعههای خود قرار دهند.
لطفا کانال یوتیوب چهارسو را سبسکرایب کنید تا به جالبترین ویدئوهای آموزشی دسترسی داشته باشید.
هیچ نویسندهای شرححال منسجمی از بهزاد بهدست نمیدهد، اما میتوان برخی از حقایق مربوط به زندگیاش را از منابع مختلف استخراج کرد. بر پایهٔ کارهای موجودِ بهزاد، سال تولدش را میتوان در میان دههٔ ۸۵۵ تا ۸۶۵ ه.ق تخمین زد. نویسندهگان مرتبط با هرات مانند خواندمیر، بابر، و میرزا حیدر دوغلات تأکید میورزند که بهزاد ابتدا برای علیشیر نوایی و سپس سلطان حسین بایقرا کار میکرد. بهزاد بهسرعت معروف شد و با حمایتهای نخستین پشتیبانش، علیشیر نوایی، فرصتهای هنری بزرگی را به دست آورد. وی اندکی پیش از ۸۹۳ ه.ق به خدمت سلطان حسین بایقرای تیموری درآمد که دربارش در هرات محل گردآمدن نخبگان اهل ذوق و استعداد بود و نوایی و جامی و خواندمیر در رأس آنها بودند. در بیشتر منابع معتبر، بهزاد بهعنوان شاگرد و زیردست روحالله میرک نقیزاده مشغول به کار بود که ابتدا کارگاه میرعلیشیر و سپس سلطان حسین را مدیریت میکرد. دوستمحمد و قاضی احمد جزئیات بیشتری در مورد بهزاد و میرک ارائه میدهند. قاضی احمد بر روابط شخصی نزدیک بین این دو تأکید میکند و میگوید پس از اینکه بهزاد در جوانی یتیم شد، ازسوی میرک تربیت شد و آموزش دید. دوستمحمد میافزاید که نام کامل میرک، امیر روحالله بود و اینکه متعلق به خانوادهای از سادات معروف به «کمانگران» است، اگرچه میرک خود بهعنوان یک خوشنویس مشهور است. هیچ نویسندهای به این نتیجه نرسیده که بهزاد و میرک نسبت خانوادگی داشتهاند و اشارهای به نحوهٔ آشنایی دو نفر نیز نکردهاست.
به هر روی اطلاعات اندکی از فعالیتهای بهزاد در تبریز و دربار صفوی در دست است. قاضی احمد به جلدی از خمسهٔ نظامی اشاره میکند که توسط شاه محمود نیشابوری نسخهبرداری و خوشنویسی و توسط بهزاد تصویرگری شدهاست. دوستمحمد میافزاید که بهزاد در خدمت طهماسب درگذشت و در تبریز در کنار کمال خجندی بهخاک سپرده شد اما بهگفتهٔ قاضی احمد، او در هرات درگذشت و در کنار کوه مختار بهخاک سپرده شدهاست.
فایق افغان هروی
2019-11-05گزارش تان معلومات مفید به خواننده میدهد.
عالی است، اقدامی که بخاطر یادبود از بزرگان هرات میشود.