چین به عنوان “چین کمونیست” شناخته می‌شود به این دلیل که از زمان تأسیس جمهوری خلق چین در سال 1949، کشور توسط حزب کمونیست چین (CPC) اداره می‌شود و نظام سیاسی آن بر اساس ایدئولوژی کمونیسم شکل گرفته است. برای درک بهتر این موضوع، در ادامه به دلایل و تاریخچه‌ای که به این نام‌گذاری منجر شده است، اشاره می‌کنیم:
لطفا کانال یوتیوب چهارسو را سبسکرایب کنید تا به جالب‌ترین ویدئوهای آموزشی دسترسی داشته باشید.
1. تاریخچه جنبش کمونیستی در چین
جنبش کمونیستی در چین در اوایل قرن بیستم و تحت تأثیر انقلاب بلشویکی روسیه و اندیشه‌های مارکسیسم-لنینیسم شکل گرفت. حزب کمونیست چین در سال 1921 تأسیس شد و در ابتدا به عنوان یک جنبش انقلابی با هدف سرنگونی حکومت‌های فئودالی و ملی‌گرایانه چین فعالیت می‌کرد. این حزب به رهبری افرادی مانند مائو تسه‌تونگ و ژو انلای، به تدریج قدرت بیشتری کسب کرد و در جریان جنگ داخلی چین (1945-1949) علیه حزب ملی‌گرا (کومینتانگ) به پیروزی رسید.
2. تأسیس جمهوری خلق چین
پس از پیروزی حزب کمونیست چین در جنگ داخلی، مائو تسه‌تونگ در اول اکتبر 1949 تأسیس جمهوری خلق چین را اعلام کرد. این اعلامیه به معنای پایان حکومت ملی‌گراها و آغاز حکومت کمونیستی در چین بود. از آن زمان به بعد، حزب کمونیست چین کنترل کامل کشور را به دست گرفت و نظام حکومتی چین بر اساس اصول کمونیسم سازماندهی شد.
3. ایدئولوژی کمونیستی
ایدئولوژی کمونیستی، که بر پایه آموزه‌های کارل مارکس و فردریش انگلس استوار است، به دنبال ایجاد یک جامعه بی‌طبقه و بدون مالکیت خصوصی از طریق کنترل دولتی بر اقتصاد و توزیع منابع است. حزب کمونیست چین از ابتدای حکومت خود به دنبال اجرای این ایدئولوژی بوده است، اگرچه در طول سال‌ها تغییراتی در سیاست‌ها و راهبردهای اقتصادی خود ایجاد کرده است. در دوره‌های مختلف، چین تحت رهبری مائو تسه‌تونگ سیاست‌هایی مانند “جهش بزرگ به جلو” و “انقلاب فرهنگی” را دنبال کرد که هدف آن‌ها ایجاد یک جامعه کمونیستی واقعی بود.
4. ساختار سیاسی و حکومتی
ساختار سیاسی چین بر اساس حکومت تک‌حزبی است که در آن حزب کمونیست چین کنترل کامل بر دولت، ارتش و جامعه را در دست دارد. این ساختار سیاسی به عنوان “دیکتاتوری پرولتاریا” شناخته می‌شود که بر اساس تئوری مارکسیسم-لنینیسم طراحی شده است. در این ساختار، حزب کمونیست به عنوان نیروی پیشرو و هدایتگر جامعه عمل می‌کند و تمامی تصمیمات کلیدی سیاسی، اقتصادی و اجتماعی توسط این حزب اتخاذ می‌شود.
5. سیاست‌های اقتصادی و اصلاحات
در دهه 1980، تحت رهبری دنگ شیائوپینگ، چین به تدریج از سیاست‌های سختگیرانه کمونیستی فاصله گرفت و اصلاحات اقتصادی را آغاز کرد که به “سوسیالیسم با ویژگی‌های چینی” معروف است. این اصلاحات شامل پذیرش اقتصاد بازار، جذب سرمایه‌گذاری خارجی و ایجاد مناطق ویژه اقتصادی بود. با این حال، این تغییرات به معنای کنار گذاشتن ایدئولوژی کمونیستی نبود، بلکه ترکیبی از اقتصاد بازار با کنترل دولتی باقی ماند. چین همچنان به عنوان یک کشور کمونیست شناخته می‌شود زیرا حزب کمونیست چین همچنان قدرت سیاسی مطلق را در دست دارد و نظام سیاسی تک‌حزبی را حفظ کرده است.
6. روابط بین‌المللی و تصویر جهانی
در سطح جهانی، چین به عنوان یکی از بزرگترین و قدرتمندترین کشورهای کمونیستی شناخته می‌شود. این کشور از ابتدای تأسیس جمهوری خلق چین روابط نزدیکی با دیگر کشورهای کمونیستی مانند اتحاد جماهیر شوروی و کوبا داشته است. حتی با وجود تغییرات در سیاست‌های اقتصادی و بهبود روابط با کشورهای سرمایه‌داری، چین همچنان به عنوان یک دولت کمونیست تلقی می‌شود.
7. تداوم قدرت حزب کمونیست چین
یکی از دلایل اصلی که چین به عنوان “چین کمونیست” شناخته می‌شود، تداوم قدرت و کنترل حزب کمونیست بر این کشور است. با گذشت بیش از 70 سال از تأسیس جمهوری خلق چین، حزب کمونیست چین همچنان تنها حزب حاکم است و تمامی نهادهای حکومتی و ارتش تحت کنترل این حزب قرار دارند. رهبری چین همچنان به اصول مارکسیسم-لنینیسم وفادار است و تلاش می‌کند این اصول را با شرایط خاص چین تطبیق دهد.
با توجه به این عوامل، چین به عنوان “چین کمونیست” شناخته می‌شود زیرا حکومت این کشور از زمان تأسیس جمهوری خلق چین در سال 1949 تحت کنترل حزب کمونیست چین بوده و نظام سیاسی، اقتصادی و اجتماعی آن بر اساس ایدئولوژی کمونیستی سازماندهی شده است. این نام‌گذاری بیانگر نوع خاصی از حکومت و ایدئولوژی است که چین در طول دهه‌های گذشته به آن پایبند بوده است.
